دئشیرم غملریمی
شعر یازیرام
قازیرام بئینیمی
اینجه خیاللا
گزیرم روحومی
سؤزؤرم دویغولاری
واراق ـــ واراق
شعر یازیرام

 من   کیمم   عشقه   گوزللیک  بیانی

ائلی   مین   حَشره  کیمین  مهربانی

داغلارین   سینه سینین چَن دومانی

گوهرم     آغزی      آچیلماز     صدفم

عشقیمین اوسته قوجالمیش شرفم

ببین غمگین.
ببین دلتنگ دیدارم...
ببین
خوابم نمی آید،
بیدارم...
نگفتم تا کنون، اما کنون بشنو:
تورا بیش از همه کس دوست میدارم

بغض ات
در گلوی من گیر کرده است!
دلم را بده
بغض ات را بگیر!

داستان در پی خوشبختی

مرد، دوباره آمد همانجای قدیمی روی پله های بانک، توی فرو رفتگی دیوار یک جایی شبیه دل خودش، کارتن را انداخت روی زمین، دراز کشید، کفشهایش را گذاشت زیر سرش، کیسه را کشید روی تنش، دستهایش را مچاله کرد لای پاهایش…
خیابان ساکت بود، فکرش را برد آن دورها، کبریت های خاطرش را یکی یکی آتش زد.
در پس کورسوی نور شعله های نیمه جان ، خنده ها را میدید و صورت ها را صورتها مات بود و خنده ها پررنگ ، هوا سرد بود، دستهایش سردتر، مچاله تر شد، باید زودتر خوابش میبرد
صدای گام هایی آمد و .. رفت، مرد با خودش فکر کرد، خوب است که کسی از حال دلش خبر ندارد، خنده ای تلخ ماسید روی لبهایش.
اگر کسی می فهمید او هم دلی دارد خیلی بد میشد، شاید مسخره اش می کردند، مرد غرور داشت هنوز، و عشق هم داشت، معشوقه هم داشت، فاطمه، دختری که آن روزهای دور به مرد می خندید، به روزی فکر کرد که از فاطمه خداحافظی کرده بود برای آمدن به شهر…

داستان در ادامه مطلب....

در دیارعشق زندگی را از تو آموختم

درفراغت از غم غربت دل سوختم

از سپیده تابه شب چشم به در دوختم

نیامدی در غربت همچون پروانه سوختم

زندگی شبیه شعریست

قافیه هایش با من ،  ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !